Lothar Dziwoki, znany jako jeden z wybitnych polskich muzyków, urodził się 12 lipca 1942 roku w Radlinie, a swoje życie zakończył 10 listopada 2019 roku w Żorach. Jego kariera muzyczna obejmowała szereg ról, w tym muzyk jazzowy, puzonista oraz wokalista. Ponadto, był cenionym aranżerem, dyrygentem i bandliderem, co świadczy o jego ogromnym talencie i wszechstronności w dziedzinie muzyki.
Dziwoki był również pedagogiem, który dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem z młodszymi pokoleniami muzyków. Jego edukacja muzyczna rozpoczęła się na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, gdzie zdobył solidne podstawy teoretyczne i praktyczne, które później zaowocowały jego bogatą karierą artystyczną.
Historia
W młodości Lothar Dziwoki był uczniem Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia im. Mieczysława Karłowicza w Katowicach, a następnie kontynuował naukę w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Karola i Antoniego Szafranków w Rybniku. Jego muzyczna kariera rozpoczęła się od debiutu w zespole Czesława Gawlika, gdzie miał okazję współpracować z uznanym pianistą, Adamem Makowiczem. Ta formacja zdobywała liczne laury, triumfując w przeglądach zespołów muzycznych, w tym znaczących imprezach w Warszawie i Płocku.
Jako absolwent, zdobył tytuł magistra sztuki, a następnie pełnił rolę wykładowcy na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W czasach studenckich był członkiem sekcji puzonowej Big Bandu Katowice, który prowadził Andrzej Zubek, a później Zbigniew Kalemba. Z tym zespołem odnosił sukcesy, zdobywając nagrody na licznych festiwalach, w tym Jazz nad Odrą, gdzie w 1974 roku zyskał wyróżnienie, a w kolejnych latach zdobywał kolejne czołowe lokaty.
Lata 70. XX wieku to również czas jego współpracy z katowicką Orkiestrą Rozrywkową PRiTV, dyrygowaną przez Jerzego Miliana. Dziwoki był siedmiokrotnym uczestnikiem Jazz Jamboree w Warszawie, m.in. jako członek zespołu Czesława Gawlika oraz High Society Band, który w 1971 roku zdobył „Złotą Tarkę” dla najlepszego zespołu jazzu tradycyjnego. Występował na festiwalach w różnych europejskich miastach, takich jak Praga, Budapeszt, Sofia, Oslo czy Wiedeń. W 1968 roku zdobył brązowy medal na Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Sofii, a także brał udział w Sacramento Music Festival w Stanach Zjednoczonych.
Lothar Dziwoki był pionierem w Polsce, zakładając pierwszą klasę puzonu i przez 17 lat pracując w Akademii Muzycznej, gdzie zaszczepiał pasję muzyczną w studentach takich jak Bronisław Duży, Grzegorz Nagórski, który obecnie prowadzi zajęcia z puzonu, czy Roman Syrka. W czasie pracy w uczelni pełnił również obowiązki muzyka na statkach pasażerskich, co pozwoliło mu poznać wiele światowych gwiazd, takich jak Ginger Rogers, Rita Moreno, czy też Jacques-Yves Cousteau oraz astronauta John Glenn. Po powrocie do Polski osiedlił się w Żorach, w rodzinnej miejscowości jego żony.
Był także założycielem grupy Lotharsów oraz Żorskiej Orkiestry Rozrywkowej. Jego synowie, Daniel i Dawid, również stali się aktywnymi muzykami w tych formacjach. Dziwoki był również pomysłodawcą, kolejno twórcą oraz dyrektorem artystycznym żorskiego Easy Jazz Festivalu. W 2005 roku został uhonorowany Wojewódzką Nagrodą „Złotej Superaty” za wybitne zasługi w zakresie upowszechniania kultury i sztuki. W 2011 roku otrzymał nagrodę „Phoenix Sariensis 2010”, a dwa lata później brał udział w dniach śląskich w Brukseli. W 2015 roku otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Żory za swoje osiągnięcia artystyczne.
W 2017 roku Lothar Dziwoki, mający 75 lat, miał okazję obchodzić 55-lecie swojej kariery artystycznej w żorskim kinie na Starówce. Niestety, muzyk zmarł 10 listopada 2019 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej scenie jazzowej.
Przypisy
- a b c d Redaktor: Zmarł Lothar Dziwoki. kino.zory.pl, 12.11.2019 r. [dostęp 15.06.2020 r.]
- Michał Wilczyński: Jerzy Milian – Punkty zwrotne. jazzforum.com.pl, 2015 r. [dostęp 14.06.2020 r.]
- ŻORY - our wounderful artistic fatherland - CyberFair 2006 [online], g2zory.home.pl [dostęp 25.11.2017 r.]
Oceń: Lothar Dziwoki